Menu sluiten
'Growing pains' in een sober maar pakkend jasje
Muzikant Gus Jensen keert na een relatiebreuk terug naar zijn geboortedorp. Zijn band Herzog zit in het slop, zijn emoties ook. De terugkeer confronteert hem met alles wat niet is veranderd: de buurtbewoners, de holle gesprekken aan de toog en de drang van al wie hier woont om 'weg te geraken'. Intussen doen kreten en gefluister over de verdwenen Dave 'Ufo' Kallio de ronde. Hij zou verantwoordelijk zijn voor een afgebroken zendmast. In het dorp zegt men dat hij werd ontvoerd door aliens. Op een onvoorspelbaar moment kruisen de paden van Gus en Dave elkaar in het bos. Onvervulde verwachtingen uit het verleden komen bovendrijven en beide kerels raken op een verrassende manier met elkaar verbonden.
'Ik kom van ver, maar blijf niet lang' is de laatste graphic van wijlen Ward Zwart. Samen met kompaan Enzo Smits brengt hij een verhaal dat opvallend veel 'unheimlichkeit' in zich draagt. Alles speelt zich af in een doorsnee en eerder saai dorp, waar de jonge generatie hunkert naar ontsnapping en een stevige dosis rock-'n-roll. Het is dat effect dat Gus Jensen ooit met de band Herzog teweegbracht. Maar dat hoofdstuk is dus verleden tijd, net als de relatie van de leadzanger met zijn vriendin. Desondanks heeft de mythische Jensen een bescheiden sterrenstatus en kijken tieners/skaters Cas, Frank en Saul ontzettend op naar hem. Ze zijn aangenaam verrast door zijn terugkeer: zal hij een nieuwe wind doen waaien in het dorp?
De vraag wordt mondjesmaat beantwoord, wanneer Zwart & Smits gaan graven in het wel en wee van alle protagonisten. Je zou kunnen zeggen dat de vlakheid en - zoals we al schreven - unheimlichkeit primeert. Maar tegelijk is er een stille, drijvende kracht die maakt dat mensen in het dorp elkaar niet loslaten en nieuwe uitdagingen zoeken. Waardoor ook de verdwenen Dave Kallio terug wordt opgepikt en vlot connecteert met de ietwat in zichzelf gekeerde Gus. Het skatepark, het bos en een 'magische lichtspeling' maken dat ze samen op pad gaan en de toekomst van de jeugd in het dorp, elk op hun manier, weer vibes geven.
De levens en belevenissen van de personages in 'Ik kom van ver, maar blijf niet lang' zijn doorheen het boek zeer fragiel en tactiel verweven. Er is uitzichtloosheid en moedeloosheid die over hun dagen hangt. Maar tegelijk zoeken ze een uitweg uit dat gevoel, dat de auteurs op een unieke en pakkende manier te boek hebben gezet. De tekeningen van Ward Zwart vertalen perfect het gevoel van de karakters: gezichten lijken vaak uitdrukkingsloos voor zich uit te staren, of weg te kijken van elke emotie. Dat versterkt de beladenheid van deze publicatie en onderstreept wat emotionele groeipijnen met jongeren doen. De lichtpunten zijn er gelukkig ook - Jensen ziet ze letterlijk bij een nachtwandeling in het bos - en zorgen ervoor dat Gus, Dave en alle anderen verder gaan op de weg die voor hen ligt.
'Ik kom van ver, maar blijf niet lang' is een stevige turf geworden die op een pakkende manier de leefwereld van een opgroeiende jongeren schetst. In eerste instantie lijken ze te baden in oppervlakkigheid, maar als je voorbij dat effect kijkt en leest, voel je dat de gelaagdheid des te intenser is. En dat niet alles kan of hoeft uitgesproken te worden. Zwart heeft - in samenwerking met Smits - op zijn eigen, karakteristieke manier een 'adieu' nagelaten waarvoor liefhebbers van het genre terecht buigen.
'Ik kom van ver, maar blijf niet lang' is de laatste graphic van wijlen Ward Zwart. Samen met kompaan Enzo Smits brengt hij een verhaal dat opvallend veel 'unheimlichkeit' in zich draagt. Alles speelt zich af in een doorsnee en eerder saai dorp, waar de jonge generatie hunkert naar ontsnapping en een stevige dosis rock-'n-roll. Het is dat effect dat Gus Jensen ooit met de band Herzog teweegbracht. Maar dat hoofdstuk is dus verleden tijd, net als de relatie van de leadzanger met zijn vriendin. Desondanks heeft de mythische Jensen een bescheiden sterrenstatus en kijken tieners/skaters Cas, Frank en Saul ontzettend op naar hem. Ze zijn aangenaam verrast door zijn terugkeer: zal hij een nieuwe wind doen waaien in het dorp?
De vraag wordt mondjesmaat beantwoord, wanneer Zwart & Smits gaan graven in het wel en wee van alle protagonisten. Je zou kunnen zeggen dat de vlakheid en - zoals we al schreven - unheimlichkeit primeert. Maar tegelijk is er een stille, drijvende kracht die maakt dat mensen in het dorp elkaar niet loslaten en nieuwe uitdagingen zoeken. Waardoor ook de verdwenen Dave Kallio terug wordt opgepikt en vlot connecteert met de ietwat in zichzelf gekeerde Gus. Het skatepark, het bos en een 'magische lichtspeling' maken dat ze samen op pad gaan en de toekomst van de jeugd in het dorp, elk op hun manier, weer vibes geven.
De levens en belevenissen van de personages in 'Ik kom van ver, maar blijf niet lang' zijn doorheen het boek zeer fragiel en tactiel verweven. Er is uitzichtloosheid en moedeloosheid die over hun dagen hangt. Maar tegelijk zoeken ze een uitweg uit dat gevoel, dat de auteurs op een unieke en pakkende manier te boek hebben gezet. De tekeningen van Ward Zwart vertalen perfect het gevoel van de karakters: gezichten lijken vaak uitdrukkingsloos voor zich uit te staren, of weg te kijken van elke emotie. Dat versterkt de beladenheid van deze publicatie en onderstreept wat emotionele groeipijnen met jongeren doen. De lichtpunten zijn er gelukkig ook - Jensen ziet ze letterlijk bij een nachtwandeling in het bos - en zorgen ervoor dat Gus, Dave en alle anderen verder gaan op de weg die voor hen ligt.
'Ik kom van ver, maar blijf niet lang' is een stevige turf geworden die op een pakkende manier de leefwereld van een opgroeiende jongeren schetst. In eerste instantie lijken ze te baden in oppervlakkigheid, maar als je voorbij dat effect kijkt en leest, voel je dat de gelaagdheid des te intenser is. En dat niet alles kan of hoeft uitgesproken te worden. Zwart heeft - in samenwerking met Smits - op zijn eigen, karakteristieke manier een 'adieu' nagelaten waarvoor liefhebbers van het genre terecht buigen.
