(On)bewogen

Norwegian Wood van Haruki Murakami is een boek die me geraakt heeft, wat ik niet had verwacht. Toen ik de eerste 40 pagina's van het boek las, was ik namelijk niet echt onder de indruk, maar geleidelijk aan besef je dat je gewoon moet meegaan in de dromerige gedachten van het hoofdpersonage Watanabe. Het boek is nogal traag geschreven, wat normaal niet echt mijn ding is, maar bij dit boek had ik er niet echt veel last van omdat het zo goed geschreven is. Ook het genre van het boek spreekt me normaal niet echt aan, maar mijn vader raadde dit boek aan en zei dat ik het absoluut moet gelezen hebben. Na het lezen van dit boek zal ik ongetwijfeld meer romans lezen (vroeger koos ik eerder voor thrillers).

De titel van deze leestip is (on)bewogen, omdat er nogal normaal wordt gepraat over de zelfmoord van de beste vriend van de protagonist, Kizuki, en ook Watanabe lijkt onbewogen, veel zaken doen hem niet zo veel. Zo zegt hij in het boek: Ik denk weleens dat er een soort harde schil rond mijn hart zit en dat daar maar weinig doorheen kan dringen. Wel is hij bewogen, wanneer hij rond de personen is die hij liefhebt, zoals Naoko en Midori.

De ruimte van dit boek spreekt me zeker aan, wat meer te weten komen over de cultuur van Japan vond ik zeer interessant. Ook zit het boek vol met weetjes over muziek, literatuur en theater, dit kon me zeker bekoren.

Zoals ik al zei heeft het boek me geraakt, niet alleen omdat het einde redelijk tragisch is. De auteur verwoordt de dingen op zijn eigen manier, en dat doet hij enorm goed, vind ik. Bij sommige zinnen, die er niet eens toe doen, moet je echt goed nadenken om de zin te begrijpen, maar dit zie ik eerder als een leuke uitdaging en niet als een probleem.

Misschien lijkt het boek nu zeer serieus en somber, dus daarom wil ik als laatste nog vertellen dat dit helemaal niet het geval is. Er is bijna elke pagina wel een humoristische zin of passage te vinden. Het is dus een boek vol variatie, en ik zou Norwegian Wood zeker aanraden.