thriller over kunsthandel
Jeffrey Archer is in Groot-Brittannië helemaal geen onbekende, hij heeft nogal een bewogen leven achter de rug, van parlementslid tot auteur. Ook blijkt er een schandaal met een prostituee rond zijn naam te zweven. Maar in de literaire wereld heeft hij toch al verschillende bestsellers op zijn naam staan en Wie niet waagt is het eerste deel van de serie met William Warwick in de hoofdrol. Gezien ik altijd op zoek ben naar thrillers die afwijken van het klassieke stramien: detective/inspecteur onderzoekt moord, was ik benieuwd naar deze nieuwe thriller die over kunstroof zou handelen.
William Warwick is de zoon van een succesvolle advocaat, Sir Julian, die niets liever wil dan dat zijn zoon in zijn voetsporen treedt. Maar William heeft daar geen zin in, hij wil aan de andere kant staan en zelf boeven oppakken door rechercheur te worden bij Scotland Yard. Hij wil ook niet dat zijn vader zijn invloed gebruikt en begint als gewoon agent op straat.
Na enkele jaren kan hij doorgroeien en komt hij terecht bij de dienst kunst-en antiekcriminaliteit, mede door zijn grote kennis van kunstgeschiedenis. Hier probeert men een fraude zaak op te lossen die gelinkt is aan een diefstal van een Rembrandt-schilderij. Maar dan leert hij Beth kennen, die ook nog een paar geheimpjes heeft.
Wie niet waagt is een snelle maar eenvoudige thriller. Het verhaal begint vanaf het begin: hoe wordt iemand rechercheur en wat zijn zijn beweegredenen. Dit is een interessante invalshoek, want hoeveel keer lezen we niet één of andere thriller waarbij we ons afvragen van waar de inspecteur komt? Wat is zijn achtergrond? Hiernaast is het idee om de dienst kunst-en antiekcriminaliteit in de kijker te zetten origineel. De fans van misdaadromans kennen allemaal wel al hoe een moordafdeling te werk gaat, maar hoe zit het met de andere? En wat doen zijn? Ikzelf had nog nooit gehoord van de dienst kunst-en antiekcriminaliteit.
De auteur heeft een vlotte schrijfstijl en maakt gebruik van veel dialogen. Voor mij was het geheel wat te eenvoudig en hierdoor ook voorspelbaar. Jeffrey Archer maakt gebruik van makkelijke taal, zonder veel beeldspraak of verfijning en het verhaal zelf was ook eenvoudig. Er zijn soms toevalligheden om het verhaal te laten kloppen, maar die zorgen ervoor dat het geheel en de uiteindelijke plot redelijk voorspelbaar is voor een geoefend lezer. Wie niet waagt is helemaal geen staaltje van complexiteit. Hier had ik toch wel meer verwacht van deze auteur, gezien zijn naambekendheid.
Hierdoor was er ook weinig diepgang bij de personages, die bleven vaak nogal vlak en saai. Zo had ik voorbeeld meer verwacht van de relatie tussen Sir Julian en zijn dochter Grace, deze leek mij nogal interessant, maar ik bleef wat op mijn honger zitten.
Maar door dit alles is het boek wel toegankelijk voor een breder publiek en het boek munt wel uit in originaliteit. Zou inspecteur Warwick een nieuwe inspecteur Morse in wording zijn?
Al bij al een vlotte misdaadroman, die niet helemaal mijn verwachtingen invulde. Drie sterren ***
