een thriller vol gruwelen die je slapeloze nachten bezorgt
Sinds Carmen Mola’s De zigeunerbruid ben ik niet alleen fan van deze auteur, maar ook van het Spaanse genre ‘Novela Negra’ waarbij het motief van de misdaad steeds voortkomt uit de menselijke zwakheid. Het duistere net het tweede boek met Elena Blanco in de hoofdrol werd nog donkerder dan het eerste deel. Nu is eindelijk het derde deel Het jaar van het varken verschenen, zal deze nog gruwelijker zijn dan de voorgaande twee boeken? Ik ben alvast benieuwd.
Ondertussen weten we ook wie er achter het pseudoniem Carmen Mola schuilt gaat, namelijk drie gekende Spaanse thrillerauteurs: Jorge Diaz, Agustin Martinez en Antonio Mercero. Iedereen was verrast toen ze de prestigieuze Spaanse boekenprijs Premio Planeta in ontvangst kwamen nemen voor La Bestia, het vierde deel dat nog niet vertaald is in het Nederlands.
Elena Blanco heeft een stapje opzij gezet na de dood van haar zoon Lucas. Ze werkt niet meer bij de politie en helpt nu mee met haar moeder bij het inzamelen van donaties voor verschillende goede doelen zoals onder andere een school voor de onderdrukte Rohingya in Myanmar. Franscesca Olmo (of Cesca) is nu waarnemend diensthoofd bij de BAC, in afwachting van een vervanger voor Elena. Maar dan verdwijnt Cesca tijdens het Chinese nieuwjaar. Onmiddellijk snelt Elena haar team te hulp om hen te helpen hun collega terug te vinden.
Al snel blijkt dat Cesca demonen uit haar verleden heeft waarmee ze komaf probeerde te maken en hierdoor in een complot terecht gekomen is. IJzingwekkende gruwelijkheden komen naar boven en het is de vraag of het BAC team Cesca nog op tijd zal kunnen vinden.
Het jaar van het varken is een echte Novela Negra: gruwelijk en vooral niet geschikt voor gevoelige lezers. Vanaf de eerste pagina word je midden in de harde wereld van een varkensboerderij, waar er weerzinwekkende en haast niet te omschrijven zaken gebeuren, gesleurd. Op hetzelfde ogenblik verdwijnt Cesca op mysterieuze wijze. Al snel blijken beide verhaallijnen in elkaar te lopen.
Voor mij zijn de boeken van Carmen Mola zoals goede horrorfilms: ik zie ze graag, maar durf er met moeite naar te kijken. Ik kan mij er namelijk zodanig bij inleven, dat ik nadien bang ben en niet meer alleen in een bos of een park durf te lopen. Dit gevoel heb ik ook met de serie van Elena Blanco: het is donker, monsterlijk en ijzingwekkend, toch wil ik ze lezen en kan ik ze niet opzij leggen. Eenmaal ik het boek dan uit heb, gruwel ik, ben ik bang en geraakt.
Dit derde deel snijdt dieper in je ziel dan de voorgaande twee. Er is terug een tiener die door bepaalde gebeurtenissen tijdens zijn jeugd verandert in een soort menselijk monster. Tijdens het lezen zie je hem op het ene ogenblik als slachtoffer en het andere als misdadiger. Zijn daden vloeien uit bepaalde gebeurtenissen en wandaden, die hij onderging in zijn jeugd. Doordat niemand hem ooit vertelde dat het verkeerd was, beseft hij nu ook niet wat het onderscheid is tussen goed en kwaad. Dit wordt door Carmen Mola sterk naar voren gebracht en zet je als lezer aan tot nadenken over de oorzaken van geweldplegingen. Hierdoor grijpt het verhaal je dan ook zo naar de keel.
Typisch voor Carmen Mola is dat hij niet uitpakt met de sterktes van zijn personages, ze zijn menselijk en hebben zwakheden zoals drankverslaving, agressiviteit, … . Hierdoor is de Elena Blanco-serie realistischer dan andere misdaadverhalen waarbij één of andere alleswetende, knappe, sterke en fantastische Sherlock Holmes tot de oplossing van de misdaad komt.
Opmerkelijk hoe drie auteurs, met elk hun visie en stijl, een samenhangend geheel kunnen schrijven. Aan niets kan je merken dat er verschillende mensen geschreven hebben aan Het jaar van het varken. Vaak merk je bij een dergelijke samenwerking toch wel ergens een overgang in stijl bij de verschillende hoofdstukken, wat hier dus niet het geval is.
Jammer genoeg hier weer een gelijkaardige opmerking over de vertaling zoals in mijn recensie van het tweede deel Het Duistere Net. De Spaanse titel van het boeken ‘La Nena’, is tevens de naam van een personage en betekent ‘meisje’ in het Nederlands. Ik begrijp niet goed waarom de vertaler Nena heeft laten staan als naam en er niet ‘meisje’ van gemaakt heeft. In Spanje is het geen voornaam, maar eerder een koosnaampje voor kinderen. Bovendien is er een passage in het boek waarbij uitgelegd wordt dat op de boerderij niets een naam krijgt, de poes heeft als naam Poes en ook het meisje kreeg geen naam en ze wordt aangesproken met ‘Meisje’ (Nena). Hiernaast kreeg het boek in het Nederlands een gans andere titel dan in het Spaans namelijk Het jaar van het varken. Maar hierdoor is de nadruk verdwenen op een bepaald deel van het verhaal. De Spaanse titel La Nena verwijst naar de onschuld van kinderen en hoe hun wereldbeeld gevormd wordt door de gebeurtenissen die ze meemaken als tiener, de rode draad van deze serie tot hiertoe.
Maar ik heb toch weer enorm genoten van deze spannende thriller van Carmen Mola die mij bovendien slapeloze nachten heeft bezorgd. Ik ben al zo benieuwd naar het vierde deel La Bestia! 4 sterren ****
