Zo beeldend kan het gewone leven zijn
Vreemd dat nog niemand van Brugge Leest een boek van Bernard Dewulf besprak. Dus zet ik hier ‘Late dagen’ in de kijker. Geen afgerond verhaal, geen spannende plot of romantische komedie… Late dagen is een aaneenschakeling van beelden en gedachten in het dagelijkse leven ten huize van Bernard Dewulf. Een huishouden dat bestaat uit hemzelf, zijn vrouw, zijn dochter en zijn zoon. En een kat.
In een eerste boek ‘Kleine dagen’, dat bekroond werd met de Libris Literatuurprijs en De Inktaap, beschreef Dewulf hoe het vaderschap zijn leven veranderde. Nu zijn de kinderen groter en leven ze hun eigen leven, soms los van hem, soms verweven. Het boeit hem, al begrijpt hij niet alles. En het laat hem mijmeren over zijn eigen ouders en zijn kindertijd.
In korte stukjes speelt de auteur-vader-echtgenoot met woorden, beelden, associaties. Soms glijdt hij van de ene persoon naar de andere, soms blijft hij hangen aan één beeld. Van zijn dochter zuchtend gebogen over de geschiedenis-tijdbalk in haar schoolboek, zijn zoon die na het sporten twintig keer moet pompen of de hoek om fietst om uit te gaan, een nieuwe tuintafel of het licht in de vroege ochtend als stad en huis ontwaken.
Dit is een boek vol verwondering, een boek waardoor je jezelf betrapt op ‘beter en dieper kijken naar wat je dagelijks meemaakt’.
Bernard Dewulf schreef met Late dagen pareltjes van taal en menselijk inzicht. Jammer genoeg zullen er geen nieuwe delen verschijnen na Late dagen. We zullen het met deze erfenis van een fijnzinnig auteur moeten doen.
Synopsis
Schetsen van het alledaagse leven in het gezin van de schrijver.