Vele hemels boven de zevende, over geluk, liefde, verdriet en zelfmoord

Onlangs, las ik de roman ‘Vele hemels boven de zevende’ van Griet Op de Beeck. Ik vond het echt een fantastisch boek. Het was een meeslepend verhaal met een onverwacht einde.

In dit boek vertellen vijf verschillende mensen hun levensverhaal. Ze zijn alle vijf met elkaar verbonden. De problemen van de personages worden beschreven, en de manier hoe ze met hun problemen omgaan. De problemen zijn heel divers. Jos probeert zijn problemen te vergeten door te drinken, Elsie zoekt de liefde bij iemand anders, namelijk bij Casper, Lou wordt gepest en Eva beslist om een einde te maken aan haar leven. Het verhaal gaat over geluk, liefde, verdriet en zelfmoord.

Voor ik begon met het lezen van het boek, was ik niet erg enthousiast over het boek. Eenmaal dat ik begon met lezen, veranderde mijn mening volledig. Ik was meteen erg geïnteresseerd in de verhalen van de personages. Het is een boek vol emoties, met geluksmomenten, maar ook met enorm trieste verhalen.

Daarnaast vond ik het een absolute meerwaarde dat alle afzonderlijke verhalen toch met elkaar verbonden waren. Hierdoor was het een mooi geheel en kon je je als lezer goed inleven in de verschillende personages. Doordat het vijf verschillende verhalen zijn is het verhaal niet chronologisch.

Het verhaal is geschreven in de belevende ik-persoon, dit zorgde ervoor dat je heel betrokken was in het leven van de personages. Bovendien kun je in de ik-persoon heel mooi je gevoelens meegeven aan de lezer. De brief die Lou heeft geschreven na het overlijden van Eva is hierbij een heel mooi voorbeeld. Op pagina 248 heeft Lou het volgende geschreven: ‘ik duim dat ge nu zijt waar het prachtig is, ergens hoog of ver, ik weet het niet, maar bij voorkeur alvast vele hemels boven de zevende.’ Dit citaat vind ik erg ontroerend en heel mooi verwoord.

Kortom, ik vond het een geweldig boek en ik heb het met veel plezier uitgelezen. Ik kan dit boek echt aanraden.